Kızım bir ay ayrılacaktı, her şey yolunda görünüyordu, ta ki bir gün kızı onu yatak odasına nasıl götürdüklerini (kamera yok) ayrıntılı olarak anlatmaya başlayana ve yemek yemek istemeyip ağlayana kadar dudaklarına vurana kadar.
Hatta yaklaşık tarihi biliyorlardı, görmek istediler ama biz hastalık iznindeyken kocam izin gününe giderken şimdi gösteremeyeceklerini söylediler, bir raporları var. Ama kendimize baktık, ağladığı ve öğle yemeği sırasında yatak odasına götürüldüğü bir an vardı.
Ve yarın kocama, bir ay geçtiği için kaydın kaldırıldığını söylediler ve öğretmene ilk şikayet eden biz olduğumuz için bir psikologla çalışmayı teklif ettiler ve o bunu yapmayacaktı.
Elbette kızlarına inandılar, bu bahçeden aldılar.
Şimdi başka bir bahçeye gidiyor ve her şey ruh haliyle harika, ama yemek yemeye zorlayacakları yemek korkusu kaldı.
En iyi bahçe! İki çocuk yürüyor. Şefkatli eğitimciler, harika bir yönetici. Zevkle yürüyorlar! Yemekler mükemmel, birçok aktivite, muazzam ilgi, geniş bir açık alan ve hem uyumak hem de oyun oynamak için ayrı bir oda.
Harika bir bahçe, güler yüzlü personel, lezzetli yemekler (aniden bir şeye alerjiniz olursa çocuğa uyum sağlama fırsatıyla). İyi bilgi, çocuklar için iyi hazırlık. Yaz aylarında kendi havuzunuz. Harika bir yer. Çok iç açıcı)
Büyüdüğüm yer, çok uzun zaman önce olmasına ve adı farklı olmasına rağmen, gelenekler korunmuştur! Ve bu sevindirici ve burası da sevgili öğretmenlerimle çalıştığım yer!