В октябре офтальмолог направила меня на консультацию к неврологу, но записать не могла. В регистратуре сообщили, что ближайшая запись к неврологу только через две недели. Я ежедневно проверяла Госуслуги, надеясь, что появится возможность записаться, но так и не дождалась. В итоге снова пришла в регистратуру, где мне объяснили, что записаться к неврологу можно только через терапевта, приём у которого лишь через неделю.
Получив талон к терапевту, я пришла и рассказала о своей ситуации. Она внимательно выслушала и уточнила детали, но выяснилось, что один из двух неврологов в отпуске, а запись к другому уже на две недели вперёд. Терапевт сказала, что ждать приёма в живой очереди бессмысленно, но обещала отслеживать талоны к неврологу и записать меня, если что-то появится.
От этого ужасного места требовалось только пройти терапевта для заключения по комиссии,которая проводилась платно в других отделениях, в том числе нарколог и психиатр. День назад приходил сюда по записи из регистратуры. Несмотря на то, что в связи с тем, что мы находимся уже на фронтовой территории и больницу ОЧЕНЬ сильно отреставрировали, телефон регистратуры абсолютно глухой,как и передатчик. Спустя несколько раз ЖЕНЩИНА из регистратуры меня поняла и записала. По приходу на следующий день оказалось, что врач-терапевт не занимается заключениями комиссии - ну,ничего, когда можно прийти и куда? 119
,124, 8 утра. Следующий день приходим
Uzun zamandır inceleme yazmak için uğraşıyordum. Mart ayının sonunda 2018'de yatıyordu. Ambulansa gittim, kasılmaların acıları vardı. İlk olarak, ultrason olmadan hemen kızmaya başladılar (cidden?), onu ne zaman yapmak zorunda kaldım? Görünüşe göre ambulans çağırmamalıydım, ultrason için bir yere koşup her yerde acilen tıraş olmam gerekiyordu, görünüşe göre. Orada bulunduğumuz süre boyunca tuvalette ışık yoktu. Bir test yapmaları istendi, ancak bunun bu koşullarda nasıl yapılabileceği belli değil (denedim, sonra uzun süre ofisin yanında durdum, sonuç için kimseyi beklemedim). Histeroskopi yapıldı. Randevulardan kimse bahsetmedi. Ertesi sabah hemşire koşarak geldi, doğal olarak ilacımla ve görünüşe göre bir şırıngayla enjeksiyon için gelmem gerektiğini söyledi (bilseydim gelip getirirdim). Doktor geldiğinde artık soyadını hatırlamıyorum (genç), kendime hangi enjeksiyonların gerekli olduğunu sordum. Buna gerek olmadığı, hapları alacağınız söylendi, o zaman sadece ben ailemden satın almasını isteyebildim. Görünüşe göre herkes bir ödül bekliyordu, ben şahsen bunu anladım.Kelime yok.... Biyomalzeme ile ilgili sonuçları bekliyordum... Aradılar, dignog kanserini söylediler. Kanser merkezine gidin, size ameliyat olmasına izin verin, test yaptırın. (Analizlerle ilgili olarak, bu elbette tamamen farklı bir hikaye). Genel olarak, hayatın havası stresten kayboldu... Sonunda, tekrarlanan histeroskopiden sonra herhangi bir onkolojim olmadığı ortaya çıktı... Öyleyse sonuçlara varın... Bu kuruma girmeye değer mi?.. ameliyatla ilgili her şey yolunda gitti, kötü bir şey söyleyemem, koğuş sıcaktı ama yataklar üst üste biniyordu. Beslenme normaldir. Genel olarak tutum "kaba" dır