Burayı liseden beri hatırlıyorum.
Burada daha heykel olmadığında.
Okulumuzun sınıf arkadaşlarım ve ben bu mezara düzenli olarak baktık (otlardan ve çöplerden temizledik, çiçek getirdik).
Şimdi burada elbette her şey değişti ve neyse ki daha iyisi için.
Sonsuz hafıza.
Anıt, ellerini dizlerinin üzerine yığmış, mendili olan basit bir kırsal kadındır. Yanından geçip ona bakmamak mümkün değil, ne kadar acelem olursa olsun anıtın konusu çok akılda kalıcı... Ruhu için alır. Yorgunluk, acı, sonsuz keder. Kocaları ve oğulları savaştan dönmeyen böyle kaç anne var.