Ben bir zamanlar buradaydım. Çok huzurlu bir yer. Doğanın sesleri ve kuşların şarkı söylemesi, yaprakların ve otların hışırtısı. Ve sadece yerde oturuyorsun, bu dini binanın ortasında, kubbeye bakıyorsun ... Ve insanların bu yerde inandıklarını, umduklarını anlıyorsun ... Ve ne olursa olsun birinin onlara yardım edeceğini anlıyorsun…
Храм разрушен временем и при помощи людей. Был очень большой. Внутри остались только автографы с датой 1953 года. Но что интересно и почтительно:последнее захоронение с датой 1998 года!
Значит Люди Помнят и Верят! Дороги к храму, можно сказать, нет. Само место прекрасное! Есть надгробья, почти под землёй, на эврите.