Artıları: Hikaye hakkında ilginç ve etkileşimli bir şekilde konuşuyorlar.
Grubumdan biri duygulara dokundu.
Eksileri: bağımsız olarak yürümek daha iyidir, geziler sıkıcı ve uzundur
2006 yılında Yad Vashem'deydi. Önce Salihler Sokağı'ndaki bahçeye girdik. Bu bahçeye dikilen her ağaç, 2. Dünya Savaşı'nda Yahudileri kurtaranlara adanmıştır. Her ağacın altında bir işaret var. Sonra Müzeye gittik. Çok ağır bir müze.. Endişeler ve gözyaşları olmadan onu geçemezsiniz.. Müze, labirentli bir galeri şeklinde yapılmıştır. Tek bir bölümü, tek bir hikayeyi kaçıramayacağınız şekilde düzenlenmiştir. Sen sadece Holokost'un tüm o korkunç yolundan geçiyorsun. Müzeden çoktan harap olmuş olarak çıkıyorsunuz. Ama.. İleride, Auschwitz fırınında çocukları almaya giden Janusz Korczak ile heykelsi bir grup çocukla buluşan çocuk salonu da var.. Salon kesinlikle karanlık, aydınlatmasız, sadece kara gökyüzü ve yıldızlar yanıyor. Her ziyaretçi eliyle ipi tutar ve dar geçitlerden geçer. Ve sadece Holokost'ta ölen çocukların isimlerini, soyadlarını, yaşlarını ve ikamet ettikleri ülkeyi okuyan bir ses duyuyorsunuz. Günlerce, kesintisiz, tüm dillerde okuyorlar ve yıldızlar, ölen küçük çocukların ruhları yanıyor. Bu odadan çıktığın zaman aklına hiç bir şey kalmıyor. Sadece gözyaşları. Daha sonra kendinizi Kudüs Vadisi'nin, çiçek açan tepelerin güzel manzarasının açıldığı bir manzarada buluyorsunuz. Bunun, insanların hayatın devam ettiğini ve geçmişi asla unutmamamız gerektiğini anlamaları için yapıldığı söylenir.. Trajedinin bir daha yaşanmaması için. İsrail'e ve Kudüs'e gidiyorsanız Yad Vashem'i ziyaret edin.. Bu kesinlikle yapılmalıdır..