Çok ilginç bir hikaye. Sabah erkenden kırık şüphesiyle babamı getirdim. Oturuyordum, bekleme salonunda onu bekliyordum. Sabah 8-30'da otoparka arabaya bindim ve geri döndüm ama içeri girmediler. Sabah 8'den itibaren ve gün boyunca refakatçilerin orada bulunma hakkına sahip olmadıklarına dair iç rutine atıfta bulunarak. Başka biriyle gittim ve orada kaldım, görüşmek üzere bir iç rutin belgesi istedim ve eğer böyle olursa, merhum resepsiyondan ayrılacağım. Belgeyi vermeyi reddettiler ve Rusya Muhafızları'nı aradılar, aynı anda iki araba geldi. Çalışanlar geldikten sonra muhafızlar büyüdü, belgeleri vermeyi asla kabul etmediler. Babamın zaten pek iyi olmadığını anlayarak durumu ısıtmamak için şubeden ayrılmaya karar verdim. Koşulların açıklığa kavuşturulması sırasında gardiyanlar kendilerini tanıtmayı reddettiler, kabul odasının koridorunda sanki evdeymiş gibi kahve içtiler. Büyüdükten sonra muhafızlar gittiler, çünkü suçun bileşimi yoktu. Başhekim ofisini aramaya karar verdim. Orada, kabul ofisinin rutininin özellikleri hakkındaki belgeler hakkında hiçbir şey bilmediklerini söylediler ve Ushakova'nın başkanına bir telefon verdiler. Ushakova'yı aradıktan sonra, belgenin varlığını en azından tarihle birlikte sipariş numarasını bulmaya çalıştım. Reddedildim. "Telefon görüşmemiz kaydediliyor ve size hiçbir şey borçlu değilim, her şeyi gördüm" yanıtını verirken, çatışma boyunca tek bir mat kelime söylemedim, kimseye hakaret etmedim ve size döndüm. Bu güvenlik görevlilerinin ve Ushakova'nın başkanının aksine. Bu tür işler, bir akraba için kötü olacak, ayakkabılarını çıkarmalarına yardım etmek için ayakkabılarını çıkarmaları temeldir, içeri girmeyeceklerdir. Ayrıca polisi de arayacaklar.
Во первых, прежде чем приехать, мы пытались дозвониться сюда и узнать, куда нам идти и что делать, либо не брали трубку, либо же просто откровенно хамили, посылая нас далеко и надолго, общаясь с нами так, будто бы мы рабы, которые просят милостыню. Приехали сюда примерно во 2 часу дня, ждали, пока нас положат в палату до часов 9-10 вечера, ладно бы, если действительно была бы горячка и не хватало бы людей, но народу было не так много, а врачи ходили просто как улитки, зашел в 1 кабинет, ждешь час-полтора, отправили на рентген, очереди нет, сделали, ждешь результат час и так по кругу, одна смена ушла, пришла другая, ждешь еще час. Пока сидели, наблюдали печальную картину, сидел мужик с давлением под 250, с ним сидела семья, ему вызвали из больницы скорую, скорая уже часа 2 не приезжала, родственники говорят, - Давайте мы его уже отвезем сами, - нельзя, скорую уже вызвали, ответил санитар. По итогу им сказали писать отказ, а на разумный вопрос, - какой отказ, мы ждем уже 2 часа, скорой нет, мы сейчас напишем, что скорая не приехала, - врач заявил, что так писать нельзя, - одним словом, сплошная бюрократия, можно умереть в очереди, пока дождешься помощи, пройдет куча времени, не факт что до тебя даже очередь дойдет.
Пришлось мне прибыть на скорой с очередным инфарктом...... Что могу сказать по поводу больницы и приёмного отделения ???Впечатления самые хорошие !!!! Больница соответствует времени !!! Всё современно, удобно и уютно !!! Если бы Минздрав выделял больше денег, то я думаю было бы ещё лучше !!! Медперсонал хоть очень бедный ( зарплаты просто слёзы !!) но вежливый и как водится на Руси МИЛОСЕРДНЫЙ !!!! Врачи должны получать депутатские зарплаты , потому что они в отличии от депутатов СПАСАЮТ ЖИЗНИ ЛЮДЕЙ !!!!!