Güzel tapınak. Dost canlısı cemaatçiler. Uygun konum. Güzel bir havarilik. Ama sooooooooooooo uzun süreli hizmet. Program, ayinin sabah 9: 00'da başladığını gösteriyor. 20 dakikada geldiler. 10'unun başında rahip içeri girdi(!) tapınağa. Her şeyi mümkün olduğunca uzattım. Sonuna kadar cemaat için vaktimiz olacağını umuyordum (trene acele etmeliydim). Nerede orada? "Kutsal Kutsal" dan sonra rahip oturdu (ya da orada ne yapıyordu?!) sunakta 15 dakika (ON beş!!!!!). Cemaatçilerle neden bu kadar alay edilmeli?.. Ve orada küçük çocukları olan insanlar vardı! Ama bu sorun değil. Sunaktan çıkınca itirafın tam rütbesini okumaya başladı... Tam, kahretsin, çene! Baba, hangi okula gittiniz? İlahi Ayin neden bu kadar çirkinleşsin. Duyuru panosunda şu yazının da ironisi var: akşamları itiraf, ayinlerde SADECE küçük çocuklu anneler veya hasta / sakat olanlar için. Bu itiraf için tek bir annenin, tek bir yaşlı ya da hastanın olmadığı bir sıra dizildi... Ve biz hiç katılmadan ayrıldık.
Hayatta manevi için yerler var, ben burayı seviyorum. Sessiz, sakin, ruh sevinir. Muhtemelen her birimizin böyle bir yeri olmalı. Nereye gidebilirsin, sadece otur, rahatla, düşün ve saf bir kalple devam et.