12/29/24 tarihinde travma merkezinde çalışan cerrahın tamamen kayıtsız ve küçümseyici tutumu. Çürük parmağında dayanılmaz bir ağrıyla geldim. Çivinin tamamı siyahtır ( dolaptan kapı düşmüştür) Doktordan kesi yapmasını isterdi. Akrabasıyla ilgili şakalarla ve şakalarla ilgili bir hikaye anlattığı şeye, herkesin acı eşiğinin farklı olduğunu ve her şeyin kendi kendine geçeceğini söyledi. Ben acıya çok toleranslı bir insanım, kemerimin arkasında birkaç ameliyat var, acının gerçekten dayanılmaz olduğunu açıklamaya çalıştım, ama 0 işe yarıyor. İnsan çalışmak istemedi. Sonuç olarak, sabaha zar zor bekledikten sonra, doktorun derhal çivide bir delik açtığı ve kanı serbest bıraktığı özel bir kliniğe gittik, çünkü şişlik zaten ayağa ve komşu parmaklara gitmişti. Benim durumumda delinmeden yapamayacağımı söyledim. Neden şehirde bize acı çekmeye ve acıya dikkat etmemeye davet ediliyoruz
Хуже больницы в жизни не видела, а я была во многих больницах из-за своей профессии, написали в выписке, чтобы сняли швы, никаких швов мне не делали, врачи относятся как к материалу, не пускали людей даже к лежачим больным, предложили услугу сиделки, нет бы пропустить к человеку, в итоге за 5 дней с 9 до 7 вечера 15 тысяч отдали, она там была 3 недели, пришлось также платить, врачи ничего не говорили как и что делать, гипс поставили такой, что невозможно было ходить, в другой клинике нам сказали дать по голове таким врачам, мы в шоке, внутри из-за гипса раны, сделали в другой больнице операцию, там сказали Вам должны были сразу сделать.